Sen ile – Ey Fani"(tasavvuf)

Ey Rabbim sana geldim
Göktekiyle, yerdekiyle, ruhtakiyle Sen ile,
Ne varsa benliğimi yakan,
Peygamberin Muhammed'in
Ardına takılıp
Arslan'ın Ali'nin yolundan yürüyüp
Gözbebeğin Hüseyin gibi canımı verip
Hepsiyle geldim Sen ile...

Bir ses yankılandı:
Sur üflendi...
Gök yere indi,
Dağlar diz çöktü,
Denizler susup, yıldızlar söndü,
Ve toprağın göğsünden
Binlerce ölü doğruldu...

Allah dediler…
Titreyen dudaklarıyla,
Kırık kalpleriyle,
Kefenlerinden sıyrılan dualarla…

Ben de kalktım içlerinden,
Elimde secdeden kalma bir toprak izi,
Göğsümde hâlâ yanan bir Mevlâ sesiyle…

Sen ile geldim, ey Rabbim!
Dünya ardımda kaldı,
Günahlarımı dizime bağladım,
Aşkını gözüme taktım da
Yollarını görmeye geldim…

Kimimiz susarak geldik,
Kimimiz haykırarak,
Kimimiz kefeninde çiçek taşıdı,
Kimimiz gözünde hâlâ bir çocuk duası…

Ey Rabbim...
Senin aşkınla yanmak bile bir dirilişmiş,
Ben bunu en çok,
Toprak uyanınca anladım...

Sen ile...
Kıyamette bile sensizlik yokmuş.
Küllerle, kalbimle, gözyaşımla geldim;
Kefenimi giyip , günahlarından arınıp
Sana geldim ey Rabbim
Ben yokum,
Sen varsın artık...

Bir ses duyuldu.
---

Ey fani...
Ne getirdin yanına?
Biraz gözyaşı mı,
Yoksa aşkın kül olmuş hali mi?

Ey fani…
Dünya seni kandırdı da
Unuttun mu aşkın asıl sahibini?
Bir lokma ekmek uğruna
Ne sevgiler harcadın, ne dualar susturdun…

Bak şimdi!
Sur üflendi,
Vakit tamamlandı,
Toprak bildi seni,
Gökyüzü tanıdı kalbindeki yalanı…

Ama…
Merhamet büyüktür Mevlâ’da,
Sen yine de gel…
Secdeye kapanmış bir kalp gibiyse son sözün,
Gel...
Rabbim, senin yanmışlığını da
Küllerini de bilir...

Ey fani...
İnsan topraktan yapılır ama
Asıl diriliş aşkla olur.

Bütün ölüler kalktı,
Sen hâlâ susuyor musun?
İçindeki “Allah” yankısını duymuyor musun?

Dinle…
Kalbinde atanın naif sesi hâlâ orada:
“Sen ile geldim, sen ile öleceğim…”

Ve bir nida gelir göğün katından:
"Kulum geldi..."

"Sen bir ‘la’ de, gerisi Allah olur."

---