Sen Hiç Ölmedin ki Şiiri - Derya Ceylan 3

MUHSİN YAZICIOĞLU’na ithafen
SEN Kİ HİÇ ÖLMEDİN Kİ

Bir büyük birlik için dağları yol eyledin
Hazan düşmüş bağlarda dikeni gül eyledin

İman ettin, inandın her gelen gider bir gün
Rabbine kavuştun mu o vakit biter sürgün

Şehadeti içene ölüm degil toy, düğün
Yüce peygamberimiz makamında gördüğün

Davete icabette teşekkürle minnet var
Yanına çağırdıysa bir lütuf hem nimet var

Kara haber gelince sevenlerde keder var
Bize göklerden gelen yazılmış bir kader var

Yokluğunda düşmedi yeşilli al sancaklar,
Ahmed Yesevi ile hayat buldu ocaklar

Sağcı solcu gençlere dergah oldu mamaklar

Ahdine vefan ile müminin sembolüydün
Sen davanın adamı bozkurtların gülüydün

Dünyadaki Türkler’in duyulan gür sesiydin
Ezilen her bir Türk'ün canında nefesiydin

Cezbetmedi bu dünya nefsini del eyledin
Hakk ateşinde yandın kendini kül eyledin

Dünyaya dost olmadın burası fani dedin
Kul hakkını yiyenler yamyamlar cani dedin

Adamlık duruşundan bir kez pişman olmadın
Sustun ya sabır dedin yine düşman olmadın

El sallayıp Maraş’tan ümmetle helallaştin
Şehadet şerbetiyle peygambere yaklaştın

Elele meleklerle karlı dağlardan aştın
Kavuştun sevdiğine gülerek kucaklaştın

DERYA