Sadece sen gel diye ben her şeyi teptim
Sen gelmedin.
Sadece sen gel diye ben hep tektim.
Sen gelmedin.
Senin için her defasında ölümün önüne düşeyazdım.
Oku ey güzel gözlüm, ben bir şiiri daha düşe yazdım.
Oysa kabahatim de öyle çok değildi, sana sevdalanmıştım kazara.
Ne gerek vardı onca çileye, acıya, zülme, üzüntüye, azara?
Birlikte olduğumuz her an meleklerin şarkılarını duyardık.
Meleklerin şarkılarını kaçırmış olabilirsin, ama sesimi duy artık.
Kaç defa “ona gelen bana gelsin” diye ellerimi açtım semaya.
Aşk gözlerimi kör etmişti, benim için eşitti şems aya.
Gözlerimi kanatsa da katılaşan haliyle akıttım gözyaşını.
Yüreğim çocuk olan ruhunu hissederdi, göz yaşını…
Nereden bakarsam bakayım doğanın tüm manzarası sendin.
Sen benim için aşka, sevgiye dair ne varsa hep en'din.
Sen benim bitmesini istemediğim şiirimdin sonunda bittin.
Sen benim cenneti kıskandıracak şehrimdin, içinde yittim.
Sana gelemedikçe sona geldim.
Şimdi git ve sor “beni ne kadar seviyorsun” diye sevdiğine.
Bu soruyu da boşver, git ve sor: “Sevdiğin ne?”
Ben seninle bir ağaç evine de razıydım doğarken güneş.
Seninle güneşin doğuşunu izlerken her saniye güne eş.
Herkes battığını der de, kim batmış benim kadar derde?
Aldanış nedir bilir misin sen? Al danış kalbime..
Bilirim bu şiiri okurken hüzünlenirsin, çünkü sen duygusalsın.
Artık seni durdurmayacağım, tutma gözlerini duygu salsın.
Kayıt Tarihi : 30.3.2020 16:23:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
