Yazın rehaveti yavaş yavaş çekilmeye başlayınca yeryüzünden
Hazan mevsiminin soğuk yüzü karşılar doğanın çatık kaşlarını
Güz rüzgarları dağların yüzünü soğuturken yakıyor genzimizi
Güneşin solgun yüzü okşamaz oldu artık ısınmayan bedenimizi.
Aslında sen bize her mevsim gelirsin de, gören kaç kişiyiz
Kaç kişiyiz nehirlerin bereketini idrak edip de, seni seven
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta