Sen gittin,
hazan da geçti ardından.
Kaldı bir çınar gölgesi,
biraz koku, biraz sessizlik.
Tutku dedikleri şey,
senin adın geçince içimin yanmasıymış.
Bir gül gibi açıyor acı,
bir gül gibi kokuyor yine de.
Özledim
ama öyle sıradan değil
bir şiirin ortasında yarım kalmış kelime gibi,
bir rüyanın tam ucunda uyanmak gibi.
Vuslat…
Kim bilir, belki de bir sabahın serinliğinde,
adını anmadan seni hissetmektir.
Aşk, öyle ki...
Kavuşmak, aynı gökyüzüne bakabilmekmiş.
Aşk
Kayıt Tarihi : 12.10.2025 23:21:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!