Sen Gittikten Sonra… Şiiri - Ekrem Savaş

Sen gittikten sonra ben
Kendimi yaşıyor saymadım
Hiç nefes almadım
Zira senin varlığında ki gibi
Gülümseyemedim
Şöyle katıla katıla gülemedim
Fermansız yüreğimle birlikte
El ele oturup bekledim
Huzuru rüyasız gecelerde aradığımı anlatsam
Ağlarsın amin diyen dualarımı duysan
Sen gittikten sonra
Bir gün çıkıp gelsen
Anlatsam ağlarsın
Gönlümde dağ oldu sevdan…

Mevsimi artık zamansız açar senden kalan
Pastel tonlarında mavi güller
Beni en zayıf noktamdan yakalar
Kapımı çalar ansızın keder
Tozlu raflarından çekip çıkardığı
Hafızamın son durağında bekleyen
Vahlarımdır şimdi gelmez geri giden
Şubat ayı son günü kadar hüzünlenirim
Sen gittikten sonra ben…

Sen gittikten sonra ben
Toprağa cemre gibi düştüm cennetten
Tomurcuklara uyandım ağladım
Cıvıltılara uyandım ağladım
Leylekler döndü ağladım
Seni aradım badem çiçeklerinde
Kelebeğin, arının oynaşında
Küpe sayarken kuzuların coşkusunda
Aradım seni her gün
Uçsuz bucaksız şu ovada
Bulamadım…

Duyamadım sen gittikten sonra
Gittin gideli duyulmaz sesin
Ağrı gibi yükselir gönlümde sevgin
Ve ben seni çok sevdim, çok sevdim
Gittiğin yerden bir selamın gelsin
Umutlarla dolu acı kahve tonunda
Yada sıcak taze çay tadında
Beraber olsak yine baharı da getir
Çaresizliğim üzerine açsın çiçeklerin…

Sen gittikten sonra ben
Çok özlüyorum üşüyen ellerini
Seviyorum seni, yüzündeki güneşi
Bütün geceleri senle dolduruyor
Sabır kalemde ne savaşlar
Bende bitmez sana olan aşklar
Çözülür dilim şiirler dökülür sana
Bilmez misin sana tüm şarkılar
Senden sonra…

Sen gittikten sonra…
Ben bilir misin geçen her dakika
Biraz daha kaybediyorum seni
Acımasızca….

Ekrem SAVAŞ
28.02.2015
Ankara-20:30