Sen Gitme, Aşkın Şehri Üşür

sen gitme, şehir üşür
sokak lambaları sarkar gecenin omzuna
bir kahve dumanı gibi dağılır adın
ben içimle konuşurum
sanki sen duyarsın
biliyor musun
aşk bazen bir vapur sesi kadar uzak
bir martı çığlığı kadar yalnız
ama senin gülüşün vardı ya
o yetiyordu bütün denizlere
ben seni
bir şiirin orta yerinde sevdim
sözcükler eksikken
yürek fazlayken
ve her kelime biraz sen kokardı
mürekkep, tuz, özlem…
gitme dedim
duymadın belki
ama rüzgâr aldı sesimi
ve saçlarının arasına bıraktı
şimdi şehir aynı
ben aynı değilim
çünkü sen gidince
şiir bile sustu
Aşk