Sen Gidiyorsun Şiiri - Yağmur Günenç

Bence insan bazen gider..
Gitmezden gelir,ama başkasına gider.
Sonra,giden zamanı getiremediğin gibi; getiremezsin onu da geri..
Kaybetmenin en kötü yanı belki; elinden bir şeyin gelmemesi.
Ama giden kararlıysa,çeviremezsin ki geri.
Keşke masallar gitmelerle son bulmasa,kalpler parçalanmasa..
Sevgi emek ister; hayat bir ipin ucunda.
Sanki en ufak dokunuşta; yıkılacaklar kucağıma..
Ne anım kalacak,ne değerim.
Korkum buna zaten benim..
Bazı insanları değerleri yaşatır,kaybettiklerinden sonra..
Onu da kaybedersem,anlam bulamam yaşama.
Bir günün hayaliyle yaşamak da;
Yaşanan bir günün hayalinde kaybolmak da bambaşka..
Bitince tam bitiyor,o değil de..
Ne beklemenin anlamı; ne hayatın tadı..
Bilirsin çünkü,giden kolay kolay gelmez geri..
Boşa umutlandığını bilirsin,ama o umutla da yaşarsın tabi.
Burası gerçek bir sınav,burada hata kabul edilmiyor..
Burada üç yanlış bir hayatı götürüyor,bazense bir..
Önemli olan zamanı yakalamak..
Geç olmadan doğruyu bulmak
Ama bazen o son istasyonda tren kaçıyor ya;
Bakakalıyorsun vagondakine..
O beş parmaktan çaresiz bir elveda sızıyor pencereye,
İçin parça parça,devriliyorsun raylara.
Hayat bazen böyle acımasız işte
Şimdi hangisi; yerde parçalanan mı,yoksa vagondaki mi?
Şimdi giden mi; gitmesine izin veren mi,
Hangisi gerçekten bitti?
Aslında bazen hak ediyoruz,ama neden ipin ucundayız,
Neden her rüzgarda kasırgadan çıkmış gibiyiz?
Yıkmaya neden meraklıyız,sahiplenemiyoruz hatıralarımızı;
Arkasında duramıyoruz onların..
Kendimizden bile koruyamıyoruz ki,
İşte böyle bakakalırız giden geminin ardından;
Ve el sallarız çaresizce raylardan.
Daha tutunamayız yaşamın ucundan.