Sen Gidince… Şiiri - Metin Soydeveli

Sen gittiğinde nelerim gitmedi ki
“Sana gelen bana gelsin” diyenim gitti
Göz pınarlarım biçare, gözüm yaşsız
Boğazıma yumruklanan sözlerim öksüz kaldı

Sen gittiğinde neler gitmedi ki hayatımdan
Evimizin temel direği, Ana’mız gitti
Dünümü bilenim, yüzüme gülenim
Arkadaşım, dostum, sevgilim gitti

Çamaşır ipi boş, mandalların öksüz
Dolapta; sakız gibi çamaşırlar, katlı
Buzdolabı öksüz, içindekiler dondu
Çiçeklerimiz susuz, boynu bükük kaldı

Sandıktaki delik işleri, iğne oyaları
O teki kalmış bardağın değerini bilen yok
Gözlerim, dudaklarım, ellerim öksüz
Yüreğimde bir karadelik kaldı

Halim perişan, derbederim sokaklarda
Çocuklar ne haldedir bilmem
Eve, beynimden hızlı koşan
Ayaklarıma geçmez oldu sözüm

Uğradığım da yok sen gideli
Yine terliklerini göreceğim diye
Eşiğine ayak basamadığım kapı;
Öksüz, kilitli ve hep tozlu kaldı