Sen Gidince Şiiri - Hakan Gezik

Susamış bir çocuk gibi,
Küsmüş, kırılmış da,
Ağlamış ana kucağında...
Sen gidince öyle mahzun oldu dünya.

Hıçkırıklara boğulmuş zaman;
Kayıp gitmiş, sönmüş yıldızlar misali.
Güneş tutulur ya!
Sen susunca öyle apansız karardı dünya.

Haydi vuralım kendimizi yollara;
Nerede akşam, orada sabah.
Hayallerde olmasa,
Kahrı çekilir gibi değil dünya.

Susamış topraklarda,
Acılara gark olmuş zaman...
Göndere çekilmiş duygular,
Yokluğunda dalgalanmakta hâlâ.

Sen gidince,
Öyle kendiliğinden yıkıldı dünyam!
Kahrı çekilir gibi değilmiş,
Darmaduman oldu hülyam.