Sen Gidiersen Ben Biterim

Şu Liman benim ilk kez öldüğüm yerdir,
Sevdiğim tarafından çok bıçaklandım,
Şu Gar da ekildim bir akşam üstü...
Şu otobüs de ağardı o gür saçlarım.

Sen yoktun nereden bileceksin o zindanı,
Çok müebbet yedim, çok zaman kaldım,
Şu sarı taksiler götürüp gömdüler beni,
İlk defa soğuk toprakları kucakladım.

Sen bilemezsin ölümü hiç ayrı kalmadın,
Öldüğümde bir kurşun vardı göğsüm de,
Ama o değildi ölüme sebep olacak acım,
Bir soğuk elden yükseldi ruhum canım,

Şu şehir dumanları boğdu, bu geceler,
Sisler, kirler, nehirler, sesler boğdu...
Bir Kış gecesi yıkıldı evimle umutlarım,
Karda dondum, buzda dondu bir yanım.

Ölümüm yedi kere oldu sen bilemezsin,
Dokuza iki canım kaldı yine bahtiyarım,
Yıldırımlar saldın yüreklerime giderken,
Sen gittin diye mi ben sanki yalnız kaldım.

Sorma harabat ehli bilir benim halimden,
Takıldı çıkmıyor gözlerinle saçların,
Bir varlık alemindeyim sensiz paralarda,
Ama sen yoksun diye çok çok ağladım,

Özdemir unuttu herkes gibi senide unuttu,
Koparttı yüreğinden senin bağlarını,
Ölmeye alıştık nasıl olsa sen gittin gideli,
Bir kez de sen öl hayatta ona ağlayayım.