Sen Giderken Şiiri - İhsan Yılmaz

“Sen Giderken”

Ve sen gidiyorsun…
Uzak diyarlara değil,
Kalbimin en ulaşılmaz köşelerine...
Beybün kokulu gülüm,
Aynı havayı solumak bile ne büyük nimetti,
Şimdi anlıyorum; sensizlik nefessizlikmiş aslında.

Gidişinle başladı yasım,
Tadım tuzum kalmadı,
Sanki dünya
Senin olmadığın yerden sürgün yemiş bana.

Oysa ne çok özlemiştim
Gözlerinde kaybolmayı,
Bir çift bakışına dünya değişir sanmıştım.
Artık hayaline sarılacağım,
Adını fısıldayarak uyuyacağım gecelere.

Her sabah
Gözlerini arayacak pencerem,
Her gece
Sesini bekleyecek yorgun duvarlarım...

Biliyorum,
Sen orada ben burada
Ama umut aynı göğü paylaşır.
Biz zaten hep umuda tutunmadık mı küçüğüm?

Sen yüreğimde bir sır gibi saklısın,
Değerlisin,
Tıpkı içimde büyüyen sevdan gibi.
Sensizliğe alışmamı beklemesin kimse
Ben seni her gün yeniden seviyorum.
Temmuz/ 2025