Sen Giderken.. Şiiri - Affânî Vav

Sensiz yetim kaldı Halelâ ağlar.
Sümbüller zambaklar al lale ağlar,
Ay ağlar, güneş ağlar, hale ağlar,
Gündüze karanlık çöktü giderken.

Neylesin taleben, mahzun ihvanın,
Mardin, Kızıltepe sensiz divanın,
Mürid, sofilerin kutsal davanın,
Sadakat mührünü çaktı giderken.

Ğureba melce'i sahib'u-l hilmsin,
Talebeler yurdu bab'u-l ilimsin,
Rasul'ün bağında eşsiz Gülümsün,
Köşede bir lahza baktı giderken.

Seyda Camii'ne girerdin Gülüm,
Tebessümle selam ederdin Gülüm,
Seherde koklardı güllerin Sen'i,
Güllerin boynunu büktü giderken.

Nakış nakış Nakşî bend etti dîle,
Hece hece aşkı mend etti dîle,
Sırr-ı hakikati pend etti dîle,
Her an dilindeki Hak'tı giderken.

Cemâl-i bî-misal nurum, hurşidim,
Halvet der-encümen ekmel mürşidim,
Nağmesi muazzam eşsiz neşidim,
Binlerce gönüle aktı giderken.

Nadan iken aşka kabil eyledin,
Layık değil idim kabul eyledin,
Derîne nâ-layık bu kıtmîrinin,
Kemendi boynuna taktı giderken.

Mey-i muhabbeti elinden içtik,
Âb-ı engûr değil lebinden içtik,
Firakın narıyla ser-hoş olmuşuz,
Hasret güllerini döktü giderken.

Senle bir noktaya âlem sığardı,
Gülüşünle güneş kente doğardı,
Kararmış ruhuma şavkın yağardı,
Ruhumu canımdan çekti giderken.

İkmale erdirdin yol incitmedin,
Kulu incitmedin dîl incitmedin,
Mevcudat içinde dal incitmedin,
Âmâl-i salihan paktı giderken.

Dünyayı gönüle pazar eyledi,
Affânî'yim derdim hezar eyledi,
Dönüp ardına son nazar eyledi,
Sofinin gönlünü yaktı giderken.