Sen giderken Şiiri - Mehmet Yağız

Sen giderken
Fırtınalar kopardı içimde
Saçların rüzgara küsmüş
Ellerinse her şeye inat
Sarılırdı yaşama

Sen giderken geceydi
Karaydı gözlerin
Soğuktu
Üşümüştü yüreğim

Sen giderken
Elimde bir kitap
Masamda bir bardak çay
Toplanmamış yatağım
Sevdam
Davam
Bütün varlığım
Hepsinin gözü kapıda
Ve geleceğin günü umutla beklemekteler

Evet sevdiğim
Sen gittin
Bu bir gerçek
Kabul ediyorum haksızdım
Seni sevmemeliydim
Hayal etmemeliydim beyaz güller içinde
Özlememeliydim gecenin en sessizliğinde

Evet güzel gözlüm
Seni sevmemeliydim
Ellerinin sıcaklığı sinemi yakmamalıydı
Gözlerini gözlerime mapus etmemeliydim
Hasret gözlüm güzel gözlüm
Sen giderken
Gözlerine bakmamalıydım.