Sen Giderken.. Şiiri - Ümit Ünal

Sen giderken..
Gözlerim nemleniyor..
Ve aslında hıçkıra hıçkıra ağlamayıda istiyorum..
Çok uzun zaman oldu gidenlerin ardından ağlamayalı..
Sessiz ve utangaç ağlamalardan usandım..

Sen.. öyle usulca çekip gitmeleri hak etmiyorsun sevgili..
Ardından köpekler gibi çıldırmalıyım..
Odalara kapanmalıyım hatta..
Umursamadan saçıma sakalıma.. ve üzerimdeki kire..
Sahile oturup şarap masalarında sessiz adam rolünü oynamalıyım..
Adını meze etmemek için içki sofralarına..

Süzülmeli kontrolsüzce yanaklarımdan yaşlar..
Ve sen çoktan gitmiş olmalısın..
Bir sebep aramamalı göz pınarlarım..
O kadar çoksun ki bende..
Başka sebebe ne gerek var diye düşünmeliyim..

Sonra ağır ağır doğrulmalıyım limon kasasının üzerinden..
Karanlık sokaklarından yürümeliyim Fatih'in..
İçki kokan ağzımla Fatiha okumalıyım Şehitlik'ten geçerken..
Tövbeler çekmeliyim ve biraz tebessüm etmeliyim halime..

Sonra.. yine sen doldurmalısın içimi..
Tüylerim diken diken olmalı..
Üşümeliyim..
Bir yavru kedinin korkaklığı ile..
Sinmeliyim bir duvarın dibine..
Ve.. yine beceremeden hıçkırarak ağlamayı..
Sızıp kalmalıyım..

Bu gece.. Bırakmalıyım İstanbul bana ağlasın..
Çünkü..
Sen giderken.. Tüm pınarlarımıda kurutup gittin..
Sen giderken.. Tüm umutlarımı tüketip gittin..

Gidişin..
Çok uzun yıllardır görmediğim harika bir rüyanın en can alıcı yerinde..
Yüzüme çarpılan bir kase dolusu soguk su gibiydi..
Oysa ben yeni alışmıştım sayende gülümsemeye..
Oysa ben.. yeniden sevebilmiştim..
Oysa ben..

12/09/2008 23:10

İSTANBUL