Sen Garip Hancı Şiiri - Hamit Atay

SEN GARİP HANCI

Sen garip hancı, ben yorgun bir yolcu,
Geldim kapına, koynunda biraz soluklanmaya.
Yılların yorgunluğu omzumda yük,
Gözlerimde geçmişin yitik hatıraları var.

Kaç yolcu geçti bu eşiği, kim bilir?
Kaçı bıraktı burada hüznünü, sevincini?
Kaçı döndü geriye, kaçı kayboldu bilinmez,
Ama ben geldim işte, düşmüşken yollara.

Masanda eski bir kandil yanıyor,
Bir köşede suskun bir çay bardakları,
Duvarlarda asılı zamanın izleri,
Ve sen, garip hancı, öylece bakıyorsun.

Söyle bana, kaç hikâye saklı gözlerinde?
Kaç veda gördün, kaç vuslat?
Kaç seven burada ayrıldı gözyaşlarıyla,
Kaç aşık dönmedi bir daha geriye?

Ben de bir yolcuyum, belki son durağım burası,
Belki de sabahın erken saatlerinde gideceğim,
Ama bil ki, hancı, her gelen bir iz bırakır,
Ve ben de sana birkaç kelime bırakıyorum.

Unutma hancı, yollar hep yolcu bekler,
Hanlar hep yeni hikâyelere ev sahipliği yapar,
Ama bazı yolcular bir daha dönmez geri,
Ve bazı anılar, duvarlara kazınır gibi kalır.

Sen garip hancı, ben yorgun bir yolcu,
Belki sabah olmadan yine düşerim yollara,
Ama bu gece burada, gözlerinde bir soru gibi,
Bir garip hikâye olarak kalırım…
Hamit Atay