Sen duymadın Şiiri - Deli Bozkurt

Gecenin sessizliği düştü içime.
Dört duvar geliyor artık üstüme.
Çığlıklarım arşı titretiyor şimdi.
Herkes duydun sen duymadın beni

Gözlerim âmâ oldu görmez kimseyi.
Sezemez oldu duyularım hiçbirşeyi.
Akıl düştü boşluk denilen çukura.
Herkes gördü de sen görmedin beni

Sana o kadar söyledim anlamadın beni.
Yüreğim düştü şimdi gam ve kedere.
Sessiz sedasız batışlarım çıktı yüze.
Herkes hissetti de sen hissetmedin beni.

Yaralar kabus bağlar sızlarmış.
Sözler hancer olup yara açarmış.
Anlayanın olmayınca dara düşermiş.
Herkes bildi de sen bilemedin beni.

Savaşlar birlik ile kazanılırmış.
Cümbüşler şen olunca çalarmış.
Konuşmalar duyulunca güzelleşirmiş.
Herkes dinledi de sen dinlemedin beni.

Unutmaya yetmiyor gündüz ile gece.
Ömür dediğin meğer gizli bir bilmece.
Sevdalı yüreğe hazan vurunca donarmış.
Herkes ateş oldu da sen olmadın bana.

Mevsimler değişti zaman şaştı.
Aşlar bile senin adın ile taştı.
Gurbetçi geldi huzurla buluştu.
Bir tek sensizlikte MY WORLD'M sustu.