Sen düşüyordun aklıma
en karanlık zamanlarda,
gecenin bile sus pus olduğu
o uykusuz anlarda.
Bir sigara yakar gibi
özlemini içime çekiyordum,
adını söylesem kırılır diye
dudaklarımı ısırıyordum.
Kendime bile itiraf edemezken seni,
hayaline sarılıp uyuyordum.
Gündüzler inkâr,
geceler kabul oluyordu…
Kayıt Tarihi : 26.7.2025 22:53:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!