Sen de Seviliyorsun Şiiri - Osman Akbaş 2

Kalabalığın içindeki yalnız kuş,
Belki sen farkında değilsin ama...
Sen de seviliyorsun, biliyorum.
Rüzgâra kokusunu veren tüylerini,
Bulutları selamlayarak zarifçe
dalgalandırışın,
Yıpranmış teninde korkakça çırpınan
kanatların,
Göğü tüm kalbiyle kucaklayışı
Ve dalga dalga kıyıya vuran
gülümsemen...
Kaybolan düşlerinin o tarifsiz mutluluğu,
Soluksuz geçen yaşamına usulca sızıyor.

Geceye süzülen yalnız kuş,
Belki sen farkında değilsin ama...
Sen de seviliyorsun, biliyorum.
Sevgisiz aşklara gizli göz kırpışın,
Tüylerine yapışan ışık huzmesi,
Ve harf harf yitip giden anlamsız
cümlelerin...
Kapalı defterinin, dudak değmemiş
şiirleri
Kayıp zamanına bir anlam katıyor.

Yalnız kuş,
Belki sen farkında değilsin ama...
Sen de seviliyorsun, biliyorum.
Nerdesin bilmiyorum.
Ama;
Cansız bedenlere iç çekişin,
Düşlerinde hayat bulan sevgililerinin,
Kayıp acısına gönülden ağlamaların
Ve diz dize baş koyduğun yaralarının
İyileşmeyen, nasır bağlamış kabukları...
Onlar mahcup bakıyor öylece.
Sevgisiz.
Sessiz.