Sen
Bir annenin gözyaşıyla karılmış duasısın
İçten, samimi, yalın
Yürüdüğün yollar çiçeklenirdi sevincinden
Aynalar gülüşüne hasret kalırdı
Rüzgar saçlarından serinliği
Su berraklığı gözlerinden alırdı
Ahh başına buyruk halden anlamayan
Kıymet bilmeyen hoyrat gençliğim
Ne vardı asi bir ırmağa bürünmeye
Sel olup öfkeyle taşmaya
Her ateşi söndüren bir damla su
Her Çorak toprağı yeşertecek yağmur
Elbet bulunurdu
Şimdi Eyyubun Sabrına muhtaç Mecnûn gibisin
Gecelerin şafağa, sen sıcak bir gülüşe hasret
Gündüzler gözlerini kamaştırır bakamazsın bir yere
Anı mezarlığına dönen kalbinle farkın yok bir harabeden
Kayıt Tarihi : 10.5.2025 23:22:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!