Sen bilemezsin telefonun baş ucunda beklemesini sen bilemezsin her halat numarasını vurduğunda sevince kapılıp koşarcasına telefona koşup hayal kırıklığını yaşayıp geri dönmeyi sen bilemezsin uykuma gireceksin diye uyuya kalıp sabah kalktığında ki yüreğimdeki acıyı sen bilemedin ki sevginin sana nasıl yakıştığını sen bilmedin hıçkıra hıçkıra herkes uykusunda ağladığımı saatleri değil saniyeleri yaşıma katıp yaşlandığımı sen bilene kadar hep hayalin hayalimle kavuştuğunu sen bilemezsin...
Kaf önce hafif hafif düşüyorsun sonra
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Devamını Oku
kızıl kızıl dağılıyorsun elimde kalıyor iki nokta
atıp kırmızı bir gül kalbimin tam ortasına
kaçıyorsun mevsimlerden mevsimlere
tahtı çalınmış bir padişahım oysa
kayboluşunu arayan hesapsız yolculuklarda
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta