Sen Bilmeden Şiiri - Fevzi Emir Yılmaz

Sokağın köşesiydi—
Yaz sıcağının bile nefesini tuttuğu
O kıpırtısız an.
Sen geçerken,
Dizlerime çöken titrek bir zaman
“Dur!” dedi bana:
“Bak… ama dokunamazsın.”

Adımların sevdi yosun kokulu kaldırımları,
Sonra gözlerin değdi gecenin sessizliğine.
Göz göze bile gelemedik biz.

Sen bir roman gibiydin;
Sevdanın tam ortasında titreyen ellerle yazılmış,
Sonu eksik ama her cümlesi tutkulu.
Okuyup ezberledim seni—
Hiçbir sayfana dokunamadan.
Kapının eşiğinde bir gölge gibi bekleyip, içeri giremeden.

Her sabah uğradın kalbimin kıyısına,
Ama bir kez bile sesini duyamadım.
Sustukça sen büyüdün içimde.
Sessizliğim,
Adını fısıldayan bir dua gibi
Savruldu rüzgârlarla.

Bir gün...
Karşına çıkacak gibiydim.
Dilimin ucundaydı her şey;
"Merhaba" demeye ramak kala
Adın boğazıma düğümlendi.

Cesaretim vardı aslında.
Ama gözlerin vardı—o derin,
Bir bakışta içimi çözecek kadar gerçek,
Ve bir ömür mesafeli gözlerin.
İşte o an anladım:
Senin dünyana girmek,
Yıldızlara mektup yollamaya benziyor—
Ulaşılmaz,
Cevaplanmaz,
Okunmaz...
Tıpkı güneşe dokunmak gibi—ölümcül bir düş.

Şimdi ben—
Sana yazılmış ama gönderilmemiş
Bir mektubum.
Hâlâ cebimde taşıdığım...

Ne yana baksam, sen asılı kalıyorsun gözlerimde.
Adını anınca içim sızlıyor—
Eksiliyorum.
Hayalin, bir hastalık gibi sarıyor beni
Son nefesimdeymişim gibi bölünüyor uykularım.

Senin, hiç dönmeyen bir bakışın
Benim hayata tutunduğum tek daldı oysa.
Ne acı, değil mi?
Sen geçip giderken
Ben hâlâ seni bekliyorum,
Kokunu, bakışlarını, endamını bıraktığın yerlerde.

Ve zaman—
Bir küheylan gibi
Geçip gidiyor, ardına bile bakmadan.
Ama ben hâlâ oradayım:
Aynı köşe, aynı kaldırım, aynı suskunluk.
Sana bir adım uzak,
Ama bir ömür bağlı.

Bir bakışlık mesafede—
Yüzünü ezberlemiş biri var bu şehirde.
İsmini sayıklayıp
Geceleri seni düşleyen,
Gündüzleri sana çarpmaktan sakınan biri.

Sana ait olamadım belki,
Ama senden sonra
Kimseye de ait olamadım.
Ne zaman biri yaklaşsa,
Senin siluetin dikildi aramıza.
Sen olmayan gözlerde
Isınamadı içim,
Yanamadı yüreğim.

Belki bu aşk,
Duyulmamış bir dua gibi
Sessizce gömülecek içime.
Sen bilmeden sevdim seni—
Ve sen bilmeden,
Usul usul
Vazgeçeceğim.

FEVZİ EMİR YILMAZ