Sen bilemezsin… Şiiri - Ozan Nuri Ceyhan

Sevdiğim;
Sevginle yaşamanın,
Yokluğunla yanmanın,
Sabırlara sığınsam da
Çok sevip çaresiz olmanın,
Eli kolu bağlı
Dört duvar arasında kalmanın,
Sevgiye ipotek
Hayallere tedbir,
Ağlamaya bile yasak konulması
Ne demek,
Sen bilemezsin…
&
Sevdiğim;
Adını sayıklamak,
Köşe bucak sakladığım mektupların,
Günde kaç posta okunduğunun
Sayısını unutmak,
Gezdiğin yollara bakmak,
Her tren durduğunda
İneceğini düşlemek,
Ya da vagon penceresinden
El sallayacağını var saymak,
Tren kalkınca hüsrana uğramak
Ne demek,
Sen bilemezsin…
&
Sevdiğim;
Basit bahanelerin
Yıllarca başa kakılmasını,
Sevgimi savunamamanın ezikliğini,
Yaşama şevkimin tükenmesini,
Zindan gecelerde uykusuz sabahlayıp
Düşlerde bile görememenin kederini,
Bunlar yetmezmiş gibi,
Ümitsizce beklemek
Ve her gün ayni şeyi tekrarlamak
Ne demek,
Sen bilemezsin…
&
Sevdiğim;
Sensizliğin acısını,
Habersiz kalmanın ıstırabını,
Nasıl olduğunu bilememenin
Yüreğimde kol gezen kahrını,
Hasretin içimde ki soğuk esintisini,
Gönlüme sığmayan,
Sevgi ile büyüttüğüm
Umutların birer birer erimesini,
Boş gözlerle seyretmek
Ne demek,
Sen bilemezsin…
&
Her şeye rağmen,
Ceyhan’ı ölümüne özlemek
Ne demek,
Sen bilemezsin...

Mayıs/1967 (İsmi mahfuz)

Son satırlara da;
Bu şarkı bizim olsun diye yazmış...

Gönlümde açmadan solan bir gülsün
Her zaman gamlıyım, her zaman üzgün
Beklerim yolunu aylar boyunca
Yeter ki gel bana senede bir gün

Ağarsın saçlarım, solsun yanağım
Adını anmaktan yansın dudağım
Bu aşka canımı adayacağım
Yeter ki gel bana senede bir gün.

H.paşa/1982