Sen Bestemsin Şiiri - Gürkan Kahraman

hayatımda çok boşluk vardı sen gelip hepsini kapattın
öfkem sevgimle dans etti ve gülüşünü görünce sapıttım
yazdım her derdimi,yüklediğim anlamlar beni şair etti
dudaklarının neminde kaybettim kendimi

seni sevmek istedim,dünya gülüşüne mahkum gibi
sen yokken ben boş biri,sen geldin koptu dilim
tenine hapsolmuş kokun,ve kokunda mahkum biri
gözlerinde ölsem geri,gelebilir mi sevgin?

bir buket aşk,sevgi getirdim al senin olsun
içimde tuttuğum tüm tutkum dudaklarında can buldu
uzat ellerini çekme geri,al ömrüm hayatım senin
sen beni sevme çekil,sevilmek değil niyetim

yazdığım en güzel şiirim, sen bestem sin
ben ne yıkık bir şairim,kan doldu ellerim
ama anlatamam derdimi,sana hislerim hapis
şiirlerimle anla seni,ne kadar sevdiğimi

olsun sen sevme, gelip öpsene beni
boynunda kalan aklım kokunla dans etti
sarhoşum benliğine,kafam dönüyor güldüğünde
cesaretime poz verdiğinde,ve nefesini içtiğimde

kim bilir ki kimler kırdı geçirdi seni
kimsesiz bir şair olmak anlamak seni
dünden bu güne geçen zamanda değiştir kendini
dik dur sağlam ol üzülmesin o gözlerin

siktir et, içindekiyle savaşan sen değilsen
hüzün kadar derin ve içten seversen
kaybetmezsin yazılanlar can bulur içinde
kimseyi sevme ama sevmekten çekinme

güzel gözlüm,güzel gülüşlüm,ben öldüm
şu yaşıma geldim yazdıklarım bana küstü
doğru değil umursamadığım,aklım hep dudaklarına yapışık
kokunla sarhoş et beni bu hayattan koparıp