Sen Benim Mavi Dünyamsın..

Seni tanıdığım da, Ruhum yanlızlıktan
Yorulmuştu.

Ben senin ilk sevdiğin değildim,
Ama sen hayalini bile kurmadığım, bilmediğim bir hissin ilk duygusuydun.
Ama mesele bu değil,
Hayat seni önce başkalarına yaralayarak,
Sonra birbirimize sarılarak tamamlamayı öğretti.

Ben seni bulmadan önce
Karanlıkta çok oturdum.
Kendimi birine anlatmadan sevilmenin nasıl bir duygu olduğunu düşündüm.
Bir sabah uyanıp içinde ki sessizliği kimsenin fark etmediğini öğrendim.
Kalbimin içine ördüğüm duvarlar o kadar yüksekti ki.
Birinin içeri girmesi o kadar imkansızdı ki.
Sen gelene kadar.

Sonra:
Benim bile bilmediğim yerlerime dokundun.
Seninle hissettiğim,
Bir babanın çocuğunun arkasında dağ gibi durması gibi bir şeydi.

İlk CâN değişinde " bir ses yükseldi içimden
EVİNDESİN .
Kulağa romantik gelsin diye demiyorum
O an ruhum yere indi sanki.
Yorgunluğumu bıraktım, sana yaslandım
Ve ilk kez hiç bir şeyin eksik olmadığını hissettm.

Sana dönüp, Sen benim " MAVİ DÜNYAMSIN"
dediğimde,
Bu öylesine söylenmiş romantik bir cümle değil di.
Bir hakikat , Bir Duâ , Bir iç sızıydı.

Sanki RABBİM burası dedi..
Şimdi:
Sessiz ve Derin bir dua gibi,
Ve ömrüm oldukça,
Züleyha'nın Yusuf' sevip beklediği gibi,
Sevip ve beklicem...
BU DUÂ HİÇ BİTMESİN...