Sen benim en hüzünlü yanımsın.

Sen benim en hüzünlü yanımsın.

Otur dinle bir kez olsun beni...
Tam karşıma otur eskisi gibi gözlerinin derinliğinde arayayım kendimi. Kahvenin kıskandığı gözlerinde boğulayım ellerimi kaldırıp yardım çığlığı atayım sonra bir el gelip çıkarsın beni o karanlıktan işte o an kendimi sende bulayım.

Sen benim en kederli yanımsın.

Şiirler yazdım her gece sana okumayacağını bile bile...
En kederli anlarımı yazdım sana, en zor saatlerimi...
Mesajlar yazdım sana cevabının gelmeyeceğini bildiğim mesajlar... Hasretimi yazdım sana sonra acizliğimi, herkesten sakladığım güçsüzlüğümü sana en yüksek sesimle bağırdım ve fısıldıyorum sana, sadece sana fısıldıyorum adını duyunca sıkışan kalbimi, akan kanımı, dökülen yaşımı...

Sen benim en çaresiz yanımsın.

Sabretmeyi öğrendim seni beklerken ben.
Nasır tutmuş ellerimi kaldırdım her gece semaya küçük bir gölet oluşturdum gözyaşlarımdan ellerime. Yalvardım, yakardım Rabbime, nur cemalini gözlerime göstere...

Sen benim en yaralı yanımsın.

Unutmayı, unutmayı öğrettin bana sen. Unutamadığım anların sahibi oldun. Senden sonra da gittim o parka saatlerce oturdum ve düşündüm tüm olanları. Bütün ayrıntıları aynıydı sen hariç. Orada anladım işte "Senin benim en hüzünlü yanım olduğunu."

Musa Nokta
Kayıt Tarihi : 16.5.2023 23:54:00