Sen bana zehir ol Şiiri - Derya Avşar

Sen Bana Zehir Ol Ben Sana Panzehir

Bir şairin sessizliğine düştü şiirler...
Aşk kapıyı çalınca, yerden kesilir ayaklar.
Saf ve temiz bir çocukluğa bürünür insan,
İçini sımsıkı sarar derin mutluluklar...
Aşkın en derin girdabına düştüm yar!
Aç bana gönül kapını sonuna kadar,
İyileşemez yaralarını öpmeye geldim.
Sen bana zehir ol ben sana panzehir.

Bir şairin imgelerine düştü dizeler...
Bahar bahçe çiçek çiçek açar güller.
Aşkın libasını üzerine giyinince insan,
Sevda yeli başından efil efil eser.
Dingin limanlara demir atar yürek.
Aç bana yürek tahtını sonuna kadar,
Yürek kapından içeri girmeye geldim.
Yüreğindeki yükü almaya geldim.
Sen bana zehir ol ben sana panzehir.

Bir şairin çocukluğuna düştü oyunlar
Aç bana gönül tahtını sonuna kadar,
Çocukluğumu sende yaşamaya geldim.
Saçına papatyadan taç takmaya,
Kumdan kaleler yapmaya geldim.
Göğün maviliğine uçurtma uçurup,
Suda gemiler yüzdürmeye geldim.
Kendi benzerimi sevmeye geldim.
Sen bana zehir ol ben sana panzehir.

Bir şairin yüreğine düştü şiirler...
Aşka dil sustu kâğıda kalem sustu.
Sevda yürekte kanat takıp uçtu.
Aşkından kör kütük sarhoş oldu.
Şehir sustu şair sustu şiir sustu.
Aç bana yepyeni bir sayfa,
Sana şiir, sana şifa olmaya geldim.
Bütün ömrümü sana adamaya geldim.
Sen bana zehir ol ben sana panzehir.
Tarih: 21 Haziran 2025