Sen Bana İnsansın De Şiiri - Nilüfer Alb ...

Oysa sen…
Benim en naif yanımdın.
Kırmızıçizgim,
Ve akıtamadığım gözyaşım…
Senin pamuk gibi ellerin vardı.
Süslü cümlelerin,
Ve benim hiç tatmadığım duyguların…
Üzülmeyi aşikâr ederdin.
Susmayı da bilirdin.
Ve ben hep karşında yenildim…
Senin adın kadın, kadın…

Sen her şeyini açık ederken,
Ben seni bastırmayı seçtim.

Beni büyüten de bir kadındı, kadın…
Sarmalayan da oydu, kıyamayanda.
Koruyan da oydu, fedakârlık edende.
Ama bir cümlesi vardı,
“Sen erkek adamsın”
Evet, erkek olarak doğdum ama adam kıyafeti giydirdiler.
İşte o gün senin aşikâr ettiğin tüm duygularını,
Hepsini benden çaldılar.
Ağla kadın…
Gül, sana da yakışıyor…
Hatta sinirlenince tatlı da oluyorsun…
Susunca da gaddar…

Ah kadın, söyle bana,
Sar beni kollarında,
Ve annem gibi sen adamsın deme sakın bana.
Adamsın deme…
Sen, evet sen,
“İnsansın” de...
Sen bana insansın de…