Koparmaya kıyamadım
Yaprakların sayamadım
Koklamaya doyamadım
Sen ağlama gül Papatyam
Havan yoktur al güllerde
Haber verdin tüm fallarda
Yine karanlık çöktü gönlüme
Rüyalarıma uğramıyorsun
Özlemin hasretin gözümde sel
Gel artık halimi bire sen gör
Gönül koyup bu aşığa çatma kaşını
Haram etme ekmeğini aşını
Yüreğim kan ağlıyo gözlerimde yaş
Üşüyorum yokluğun çok korkutuyor
Ben niye seni hep sensiz yaşıyorum
Artık yoksun
Karanlık bir gecenin kolarındayım
Nereye baksam karşımda buğulu gözlerin
Aşk ararken bulduğum biri değil
Hiç aklımda yokken sevdalandığımsın
Hayatımda yokken kendime seni tarif ettim
İmkansız dedim ama birden karşıma çıktın
Gözlerime baktığın an kalbimi sardı çoşkun sevgin
Bahar müjdeler getirir bize
nisan yağmurlarıyla ıslanır dağ bayır
buram buram içimize dolar
ana gibi toprak kokusu...
Dereler bir başka akar
Sen gittin
Ayaklandı duvarlar
Bir bir yürüdüler sanki üzerime
Daha da koyulaştı geceler
Döndü durdu kör kuyuda zaman
Saatleri mi durdu ne
İnsanların çoğu sevmekten korkuyor, kaybetmekten korktuğu için!
Düşünmekten korkuyor,sorumluluk getireceği için!
Konuşmaktan korkuyor,eleştirilmekten korktuğu için!
Bir kürt destanı olan Binevşa Narin de şöyle bir şiir yer alır
İnsan sevdiğine kavuştuktan sonra
Ekmeği olsun ayranı hiç olmasın
Yemeği sadece darı olsun
Yorganı mavi gök olsun
Yastığı sert taş olsun
Ömrümün hep baharı
Kaç baharım kaldı bilmem
Hepsini al senin olsun.
Ömründe hazan olmasın.
Ver bana
Hepsi benim olsun
Umutla bağlanmak istedim
Hayata
Kaygan zeminde yön bulmak kolaymı
Sıcağın toprağı eritmesi gibi
Bana dokunuyor umutsuzluklar
Eritiyor yarınlarımı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!