Sen Şiiri - Ayşe Asuman Karaca

Sen...
İçimde her daim kanayan bir yara
ve gözlerin
meydanlara ekilen japon menekşelerinden
daha güzel bir çiçek
çocuk saflığında izliyor dünyayı
gülünce sadece dudaklarından değil
gözlerinden okunuyor tebessümler
ve ben isterim ki
bir kere öpeyim o gözlerden

Alnının sol tarafında mevzilenmiş
bir damar...
kanın içinden nasıl delice aktığını
bile görebiliyorum sanki
hayallerimde
ki bu bile yasak bazen bize
ellerim alnının sol tarafında dolanıyor
ezberlemek istiyor parmak uçlarım
her, herbir kıvrmını
ve artık sen, benim damarlarımda akıyorsun
naklediliyorsun bir hücremden diğer hücreme

Her türkü söylenişinde bu memlekette
halay çeken kalabalığın içinde
ellerini arıyor ellerim
sıcaklığınla tepeden tırnağa titremek
Sen...
evet herkesi seven sen...
bu kadar zor mu
beni sevmek?