Sen Şiiri - Onur Şencan

Sen
Küçük bir çocuk
Yalnızlığımın tam ortasında
Hayata yüz çeviren asi bir vücut
Soluk buldu yeniden, bir umutla
Yeşertti gönlünde uzak bir adamı
Kopup giden yaşlar ardından, nafile
Nafile, saatler geçiyor amansız
Rüzgar ayrılık kokuyor
Gözlerinde yüreğinde kopan fırtına bulutları
Derin düşüncelere dalmış yine.
Kararsızlığının ateşinde
Alıp götürdü sevdiğini yüreğine
Sıktı narin ellerini iki küçük yumrukla
Acı bir kahkaha koyverdi
İnci dişlerden gelen.
Hırpani bir feryat
Sessizliği tekrar tekrar bölen.