Sen Şiiri - Elis Ediz

Sen, ne vakit uzun yola çıkarsam
Valizime sevgisini en başta koyduğum
Ve sen yine hangi şehre varırsam
Nefes diye derin derin soluduğum...

Sen, can sıkıntısı önce parmak uçlarında biriken
Akşamüstleri sıcaklamış, yorulmuş üstelik
Ve sen aşk gibi derin bir nefesi alırken
İsterim bana da yer açılsın parmak ucunda bir buselik

Sen, dün sesini duymak için kainatı tek elimle susturduğum
Her şeye yeterken bir kendine eksik, bir kendine yoksun
Bazı geceler yokluğunu sindirmek için yutkunduğum
Ben her öğünde açlığınla boğuşurken sen mi toksun?