Yandım bir güzele, sitemle bakardı,
Suskun dururdu ama içten yakardı.
Köyün çamurlu yolu bile anlardı,
Gönlümün kara yazısıydın sen…
Ne bir adım attık, ne bir selam var,
Aramızda gurur, kaderden duvar.
Adını andıkça titrer bu diyar
Yaralı bir sevda sızısıydın sen.
Saklardım içimde, sen bilme diye,
Yanardım gizlice döndüm deliye
Gözlerin düşerdi her sabah çiğe,
Bir ömrün nazlı yazısıydın sen…
Tarlada ot biçsen, ben gölge olurum,
Bir testi su versen, yoluna ölürüm
Adım anılmasa da hep senle yürürüm
Benliğimin tek niyazıydın sen…
Tarlada imece, ben hayâllerde
Sen çiğne ben yüklerim tasa etme
Omzunda yazma, yüreğim tende.
Kırılmamış en saf nazıydın sen…
Sene döner, yıllar geçer, iz kalır,
Bir çoban türküsü yüreği esir alır
Dörtdivan susar da gönlüm haykırır
İçimin söylenmemiş sazıydın sen…
Ali Balaban 25 HAZİRAN 2025
Kayıt Tarihi : 26.6.2025 00:51:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!