Sen Şiiri - Yunus Emre İzsüren

Bir sabah gökler seni andırıyordu.
Ayrılıklar dile gelip seni haykırıyordu.
Gitmeden, aşkımın sesini bir kere dinlesen.
İçimde ki sevdayı, dönüp de tekrar dindirsen.

Geceler, seni bana sorup duruyordu.
Düşlerimi bölen sabahlar, artık gelmiyordu.
İnsanlar acımasız, aşk merhametsiz iken,
Sevmeyi nasıl bırakayım, olmayınca sen.

Yapayalnızken seni beklediğim günler uzuyordu,
Oysa düşünürken seni, umutlar tutuşuyordu.
Karanlık bir gece de habersizce bırakıp giden,
Söyle, unutulur musun hiç, sen...