Sen Şiiri - Tunahan Bozkurt

Sen, Sen fırtınasını bekleyen sessizlik Ezanını bekleyen imsak Bir misvak kadar ferah Bürgen kokan akşam üstleri Tütsüleyen geceleri Sen, Elleri tutulasıca Yüreği öpülesice Sen, Kaçıp giden raylardan Ok gibi çıkan yaydan Od gibi yakan kavuran Sepserin, depderin, yemyeşil Sen, Menzili duaların Mendili halayların Ve dili, lal olmuşların Sen, Zat-ı muhterem Zat-ı muhteşem Sen, Elleri tutulasıca Yüreği öpülesice Sen, Hüzün faslının kısık sesli bestesi Fecrin susmak bilmeyen serçesi Yok, kimsenin senden geçesi Sabah akşam, aç karnına tok karnına Rüyalara giresi, türküler söyleyesi Sen, Arabesk akşamların biricik yoldaşı Küçük âşıkların emin sırdaşı Şairleri kurtaran uyak arkadaşı Şimdi gel de bu yükü taşı Sen, Elleri tutulasıca Yüreği öpülesice Sen, Bir de yüzünü göstersen İşte geldim, burdayım desen Adresin versen, adın söylesen O zaman, Dile benden ne dilersen! Temmuz 2012, Maraş