Eskiden kalem esir alırdı ellerimi
Kağıt üzerinde yaşadıklarım yaşamak istediklerim,
şimdiyse...
Harf aramaktayım klavyede,
yazacaklarım parmaklarımın arasından kaçtı bile.
Kadın olmanın yüküydü sırtımdaki asırlardır biriken
Oysa koynumdaki anasının şımarık oğluydu.
Tenim hiç et olmadı.
Çocuk yaşta kanamıştım.
Kadın olmak kanamakmış,kanamak kadın olmak.
Acımasız kader
Senin yüzündenmidirki yaşanan oldu heder
Acep bitecekmi bu keder
Bu gün dünden derbeder
Ruhum kader, heder, keder, derbeder velhasıl bin beter
Amma velakin umut yürekte bağırmakta artık YETER
Bin varmış,
Sadece bir yokmuş!
Evvel zaman içinde,
zaman yaşanır kalbur biçminde !
Bir küçük kadın varmış anasının döşü içinde.
Doğmuş.
Ey Aşk! Elma Dersem Çık!
Kendini bilmezken aşkı yazmak istersen
Ey aşk elma dersem çık!
Asır oldu sanki
Çok mu konuştum dercesine
Çok mu yazdım diyorum yine kendime
Evet çok yazmıştım yine konuşurcasına
Oysa ben konuşmak ve yazmak yerine
Delice yaşamak isterdim seninle
Şimdiyse sensizliğe yaslanıp
Yoksun!
Yokluğun beş kuruşsuz kadar yoksul
Eriyip bitmekte gün
Geceden fışkıracakken bugün
Sen yoksun
Issız Bir Ada/Terkeden Hayaller
Issız bir adadaydık
Sen, ben ve minik elleriyle minik gülüşleriyle düş çocukları...
Geri kalanlar
Sırtlanlar, çiyanlar
Seninle vedalaşmak kolaydı bitti demek
Kendimle vedalaşmayı beceremedim
Kızgınlığım sana değil
Sana kızmayı beceremeyen kendime
Bitirmek istiyorum başlarken bitirmek
Keyfin Keyfine Varmak Sendin
Bir rüya görmeye benziyordu benim için sana dokunmak
Uyanmadan bittiğini anlamıyorsun.
Son dönem o kadar yığın halinde yaşamışım ki
Acıdır anlatmakta zorlanıyorum.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!