Kayıp zaman
Ölümcül anılarımın o korunaklı şapeli
İri umutlarla beslenen yüce çıplaklık
Kurak gizemiyle kazıyor gözlerimi öfken
Kokundan usanmış pusu gibi ansızın
Belleğimde içedönmüş kent
Tarihimin celladı duvarların
Neşe ile ızdırapla,
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
Devamını Oku
Düşünce ile dolu iken,
Tükenmez ezalar içinde,
Ümitler, tereddütler geçirirken
Kederler içinde yoğurulurken
Mesut olan,
ya bir çığlıksa yaşam uzun uzadıya bitmeyen ,sen içimde yenilmeyen dost,şairin gözleri bu kadar büyük mü ki kendini parçalar hüzün dehlizlerinde, çarpa çarpa ruhuna cenneti bulur bedenin...TURNA vE SULAR
Bazen, sevmek öfkeyle başlar. Bir insanı sevmek de, hayatı sevmek de... insana öfkeni kustuğunda vereceği yanıtla öfkenin yersiz olduğunu anlarsın, ama hayata öfkeni kustuğunda...
Keşke yapmasaydın be deli çocuk.
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta