Semih Batman Şiirleri - Şair Semih Batman

Çalsın bu akşam tüm sazlar
Melodilerinde aşk olsun yeter ki
Kırılmasın bemoller kırılmasın
Diyezler ne olur
Bilsinler ki yarımıdır onlar her bir sesin.
Yarısı sevgi diğeri kaçıp giden bemol gibi

Nisan ayı geldi Ankara ya.. börtü böcek canlandı
Ağaçlar çimenler göçmen kuşlar müjdecileri gibi bahar bayramının
Karıncalarda bir faaliyet gelecek kış telaşı sarmış onları da besbelli
Baharın olanca güzelliği doyasıya yaşanmalı..

Güneş keyif veriyor ara sıra kara bulutların arasından

Hüzünlü akşamların sarkar bulutları içimize
Bazen…
Geçmişten çalınan şarkılar da yaşarlar
Yağmur olup yağarlar gönlümüze
Sevginin sesinde bir damla gibi sararlar
Notanın inceliğin de çevremizi

Akşamın hüznünde yinede biraz keyif vardır
Saklanan sırların ötesinde
Köşe bucak anılar sarar insanı birden
Anımsanır sevgiler yılların ötesinden.
Açılıp bakılır resimlere okunur sararmış mektuplar
Yeniden yaşanır mazi,her nedense akşamları

Akşamın olduğu yerde hayaletler dolaşır
Gölgeleri ile sessizce her yerde saklanırlar
Köşe bucak
Tıpkı insanı terk eden anıları gibi
Sanırsın birden karşına çıkacaklar.
Gerçek sanılır bulutlara çizilen resimler

Yalan dolan sarmış çevremizi
Doğru fikir acep nerede
Kurtlar kapmış kuzuyu
Hırsızlar kurtların peşinde
Kuzu ise can derdinde
Hırsız bir yanda kurt bir yanda

Bir gün bir çocuk daha yeni yetme ancak yürüyordu. Bakarken tanımaya çalışıyordu etrafını,sokağın yanında bir tarafta kasap,bir tarafta manav amcası vardı. Akşam olunca onlar da göz ucuyla bakarlardı gelsin bir müşteri diye. Dertleri ise hep bir hesaptı. Diğerlerini saymaya gerek yok çünkü zaten bizim sokağımızda çocuklara verilebilecek bir şey yoktu..O minicik elleri annesinin ellerini kavramıştı,güvendiği,sevdiği ve de taptığı annesinin ellerini.Hızlı adımlarla yürürken çocuk durdu..anne çişim geldi dedi,anne ise biraz sıkıldı baktı sağına,sonra soluna hadi dedi gel oğlum gel..şuraya yap dedi.Sıyırdı elleriyle anne o şortu ve bizim oğlan siğdirdi duvara doğru.Bu çocuklar kimin,duvara siğdirilen,oyuncağı tanımayan,anne kucağından iş ocaklarına gönderilen bu çocuklar kimin.Bu nasıl bir anlayıştı,kaymakam geldi,sonrasında vali devlet ti ya onlar çözüm onlardı ya hani..
İşte memleketin hali…
Bir tarafta üre diyenler,diğerinde memleketini düşünüp aman ha diyenler..İşte bu gerçekleri yaşayan ama hüznünü bile bileyemeyen anne ve o garip yavrular var ya.Kör olsun cehaletin gözü kör olsun bile bile bu oyuna dahil olanlar.Daha doğmadan borçlandıranlar..Reva mı ey seçilen sizler,sizi seçip oraya gönderen o cahillere kızıyorum ama,peki bir sorum var sizlere o zaman,çocuklarımıza,o dünya güzellerine ne vereceksiniz o sizin hayal dünyasında yaşadıklarınızdan.Ne vereceksiniz siyasi ve de terbiyesizce olan kavganızdan. Ne vereceksiniz.
Çocuk bunları bilemezdi doğal olarak büyüdü,ilk öğretimde gördü göreceğini..daha okumayı bile çözememiş arkadaşları vardı sınıfında,o da şaşırdı ama gerçek buydu ne yazık ki.
Sınıfta kalmak yoktu,öğretmen ise onlar için günlük bir eğlence,korkularına kapılmış,yerimden olmayayım diyen bir öğretmen..ne verebilirdi ki…bu öğrencilere.
O çocuğu siğirttirmek isterdim yüzlerinize gerçekten. Bu toprakları kazananlar da içmişti su yerine atın çişini,yemişlerdi dışkısından çokça,ama onurlarından hiçbir şey vermemişlerdi.

Bir duman gibi sarmıştı çevremi hüzünler
Sen gittiğinden beri
Uykuların feryadı gecenin bir yarısında
Çığlıklar içinde karışmıştı kaybolan sevdalara
Ben deli sen deli
Özlemlerimin rüyaları seni anlatırken bana.

Sen bakarken evinin camından..
O sıcacık mutlu yuvanın penceresinden..
Hiç gördün mü..
Dışarıda üşüyen aş bekleyen insanları..
Gönül gözünden bakıp gördün mü..

Akşamın ışıkları vurmuş şehrin her bir yanına
Gökte parlayan yıldızlar var,bize göz kırpıyorlar
Ara sıra da olsa çok uzaklardan..
Baksana onlara,
Öncesinden sesleniyorlar sanki yılların
Bazen de, kayıp giderken umutsuzca onlar uzaklara