Semayı Dikerken Gördüm

Semayı dikmeye çalışırken gördüm,
İçinden yıldız yıldız gözlerin dökülüyordu.
Sonra karanlığım oluyordun,
Sonra birden aydınlanıyordu gökkubbe.
Terzisiydim umutların,
Yaraların her gece,
Sen devirirken kendini en tatlı uykulara.
Diktiğim yerlerden sızdırıyordu,
Kanıyordu kalbim.
Fizana bağlamıştım
Kelaynak mutluluğumu.
Ne gelen vardı ne zamandır,
Ne giden,
Kuş uçmaz kervan geçmez çölümden.
Oysa bir menekşe kadar masum isteklerim vardı benim,
Bir şairlik.
Bir dizelik,
Bir mısralık hatta.
Semayı dikmeye çalışırken daha neler gördüm,
Aşkın alevdi,
Alevler yükseliyordu,
Yine o alevde yeniden doğuyordu insan.
Sözlerin dökülüyordu bu defa hece hece gecelerce.
Arşınlıyordum uçsuz bucaksız ormanları,
Oraklanmamış ovaları,tarlaları,
Uğulduyordun kulağımda,
Bitiyordum en derinde,
Kula kul olmak değildi de, bu neydi?
Neydi bu?
Aşk mıydı?

Mine Yılmaz Sevinç
03.Aralık.2022
12:42