Semanur Kara Şiirleri - Şair Semanur Kara

Ne mücadeleler vardı insan tahtında
Gideni geri çeviremedik zalimin oyununda
Cenneti elleriyle itti dünya malına
Gözleri sürmeli oldu nefsi uğruna
Aldı gitti sevdiğini zevk uğruna
Tahti oldu bela bedeni çekti cefa

Hangi şehirde soluk alıyorsun
Nefesin yetmez kalkmış hangi aşkı yaşıyorsun
Gözlerinin cesareti yokken onu görecek
Sözcüklerle kime ne anlatmaya çalışıyorsun
Renklerle karışmış söz yaşların,
Siyaha bürünmüş gökyüzü

kal yanımda şarkımı söylerken
küstürme ayrılıga giderken
teninin kokusunu özledim derken
çekilme benden...

kıyafetleri giyip çıkartmak gibiydi sana olan kelimelerim

Senı ararken kendımı kaybetmısım Buldugumm sey sen degıl Kendımden ayrı dustugum, Seyi bulmusum Garıp hıssettıgım duygu Senı sevdıgım duygu degıl Kendımı yok edısımın hıssı..

Gidemem...
Hangi mevsim yaşarsan yaşa,
Gidemem..
Gözün neler gördüyse ben göremem,
Kimleri sevdiysen çok ben sevemem,
Dokunduğun tenlerle acını sardıysan,

Gitme
Beni uçsuz bucaksız bir yolda bırakıp gitme
Yüregime yara açıp beni yaralarımla bırakıp gitme
Gözlerim gözlerinde kalsın beni o gözlerle baş başa bırakıp gitme
Belkide aramızda kimler vardır
Girenlere izin verme beni bırakıp gitme

Herşeyden uzak sana yakın olmak varken,
İnsanlara açıklama yapmak yokken,
Görmek istedigimi senin gibi görmek varken,
Sevebilmeyi bilmişken
Özlem hasretinle yanmışken
Hayatı özgürce içime çekmişken

Her şey sen gibi.
Denizdeki uğultu sesin gibi.
Bana aşk sözcükleri fısıldar gibi
Umutsuz kaldıgında gel bana der gibi
Her şey sen gibi
Dokundugum...

Geldiğinde mevsimlerden bahar olacak
Yüzümde seni bekleyişin belirtileri olacak
Gözlerimi bir an olsun ayırmadan
Gökyüzüyle karışık seni seyredeceğim
Hoş geldiğini kulağına fısıldayacağım
Ellerimle yüzünü ezber edeceğim