Semanın Gözyaşları Şiiri - Afet İnce

Kamçı şaklattı rüzgâr pamuktan kısraklara
Şahlanmadan yerinde özenle eyerledi
“Sakın üşenme!” Dedi, “Hayat ver topraklara”
Gökteki yiğitlerin alınları terledi.
Billur damlayla coştu yerde kuruyan halı
Değeri biçilmez ki mücevherden pahalı.
Ol! Emriyle can bulur kupkuru taşlar Hakk’ın
Rahmetiyle dökülür semadan yaşlar Hakk’ın.

Dağların al çiçeği yaylanın pembe düşü
Duvağını titretip kucağını açacak
Arza armağan edip dudağından gülüşü
Yeraltında büyüyen kokusunu saçacak.
Cevap aradı aklı sonsuz nimetti yağmur
Gökten gelen hediye bir ganimetti yağmur.
Ol! Emriyle yücelir eğilen başlar Hakk’ın.
Rahmetiyle dökülür semadan yaşlar Hakk’ın.

Aylardır inliyordu çekilmez kederinden
Damlalar döküldükçe halkalar genişledi
Duyulmasa da sesi ağlıyordu derinden
Yeşil atlastan göle yağmur nakış işledi.
Zerk olunca zerreler gölün göğsü kabardı
“Sürekli yağsa” dedi, hiç dinmese ne vardı.
Ol! Emriyle tatlanır sofrada aşlar Hakk’ın.
Rahmetiyle dökülür semadan yaşlar Hakk’ın.

Damlaların yüküyle rükûa durdu kavak
Şükretti Yaradan’ın verdiği nimetine
Sevgi ile salındı etrafına bakarak
Karşılık olmalıydı bu iyi niyetine.
Gülecekti yeniden minicik kuşlar ile
Ecel de vardı elbet şimdi anmadı bile.
Ol! Emriyle hayatlar yeniden başlar Hakk’ın.
Rahmetiyle dökülür semadan yaşlar Hakk’ın.

Alnı değdi toprağa secde eden buğdayın
Avuçladı yağmuru nemi değdi tenine
Duaların sonuydu kim bilir ki kaç ayın
Selam vererek kalktı can edip bedenine.
Altın taneli başak yağmurla şakıyordu
Mis kokulu tarlaya gururla bakıyordu.
Ol emriyle çimlenir yeşil kumaşlar Hak’kın
Rahmetiyle dökülür semadan yaşlar Hakk’ın.