Cocuklar niye büyür biliyormusun
Gülücükleri en mutsuz yuvayi yesertir cünki
O minicik elleri öylesine baglarki seni
Sonsuzluk icin dilek dilersin
Minik yürek seninle carpmaya basladigi gibi
Neydi mazide kalan ellerinde
Solmus gencligin kücücük hayallerin
Mutlulugu kanatlarinda ucurttugun güvercinin
NEYDI MAZIDEN KALAN ELLERINDE
HEP HAYALINI KURDUGUN SIMDI UNUTTUGUN
YASLANAN COCUK DÜSLERIM
Ben gidiyorum iste ama sende geleceksin
Belki gül tenin solunca saclarina ak dolunca
Ve belkide benim gidisimi bile coktan unutunca
Bir varmislarla doldurdugun o zaman
Damarlarindan cekilen kanla dönecek bir yokolusa
Bugün babalar günü baba
Kimseyi senden önce kutlamadim
Bak sana yine öksüz bir mektup yazdim
Baba seni rüyamda gördüm
Geldin karsima gectin seni öldü dediler
Ben dag olup kendimi asmak istiyorum
Yol olmak seninle degil kendimle yarismak
Düsman olup kendimle savasmak istiyorum
Kendimi can edip canana kavusmak
Yalan olup kendimi kandirmak
Kendime omuz olup aglamak istiyorum
Sezsizim yine bugün
Dünyayi susturacak kadar haykirislarla sessizim
Özlüyorum ve hep arsizim
Özlediklerimi uzaklastiriyorum
uzaklastirdiklarimi özlüyorum
Uzaklardan bir ciglik duyarsan ciliz ama aci aci
Bilki hasretimin yorgun son feryadidir
Ve düsüyorsa yagmur tanesi dudagina
Bilki gözlerimin yorgun isyanidir
Sonlardayim feryadim artik figan
Simdi artik bir adin hasret
gözümden akan kanyasim oldun
Neden söyle hayalimden bile kayboldun
Oysa ben seni sadece yücelttim ugruna güzelliklerimi katlettim
Sense sesimi aldin gittin beni sessizlikte biraktin
sen bogazimda dügümlendin senbenim son cümlemdin
ANLIYORUM
Simdi cok iyi anliyorum
Anliyorum neden cok sevdik birbirimizi
ve neden sevemedik biz gibi
Biz iki sizofrendik ayni ruhu ikiye böldük
ve hic birlestiremedik
Şiirin saglam karekterli
oldukca hoş anlatımlı
melek kadar saf ve tamiz
duygularla yazılı kutlarım
salim erben