ucurumun basinda ardim hayat önümde maviyi gizlemis kizil ölüm
anliyorumki hayat beni ölüme iter ama ölüm hayata asla
gurbette aksam yagmur yagiyor rüzgarla karisik sesler
siladan ciliz gelen bir ses sanki annem beni cagiriyor
kiziyorum kendime kus gibi kanat cirpamiyorum diye
kiziyorum su gurbete niye bu kadar uzaklik niye
burda günesi fazla görmüyorum anlamadim gurbet diyemi dogmuyor
Her yagmur yagdiginda
ayriligimizin yagmuru bu
Bizi ayiran yagmur bu diyorum
Yine islaniyorum yine titriyorum
Yine gözlerime
Yine yüregime yagdiriyorum
Biz sevgisiz birlestirilmis dünyalarin
Ilgisiz düssüz büyütülmüsleriyiz
Biz sevdayi taniyamamisken
Yürekleri mayin tarlasi dösenenlerdeniz
Ve biz hic olmamis zamanlarda
Yollar affetmezki sevgilim
Umutla bekletip dönmeyenleri
Yillar affetmezki asla
Hic kapanmayacak yaralarin kanarsa
Kullar affetmez askim
Sözün sevdana özün sevdalina riyaysa
Bir bahar sabahıydı diye başlar şarkılar masallar
Ben o sabahlara uyanamadım
Ne kara kışlarım eksikdi ne fırtına boran
Sevdiklerimde vardı zaman zaman hepside birbirinden yalan
Dostlarım vardı can diye sarıldığım
Gittiklerinde maskelerinden kırılan parçalardı elimde kalan
Ürküyormusun
Karanliktan yalnizliktan
Ürkme karanliktan inan zifir ruhlardaki kadar ürkütücü degildir
Yalnizliktanda korkma
Adi bir kalabalikta maskelenenler kadar degildir yalnizligin
Ürkütmesin karalar korkutmasin seni yalnizligin
Ölüm senden korkmuyorum
Sen bana özgürlügün kanatlarini takacak melegimsin
Hayat denen bu labirentin cikis kapisinda
beni bekledigini de biliyorum
Gücenme tanrimsen garip kuluna
Verdigin cani acizim artik tasimaya
Heves ettiysemde bu zalim dünyaya
Vermediler bir nefes bile yasamaya
Tutacak dal bulsamda
Seni terkediyorum
Beni yolladigin sürgünde kendimi attigim
Yalnizligin kör kuyusuna atiyorum
Acimadan harcadigin yillarim gibi
Bende seni harciyorum
Artik sana degil seni sevdigime yaniyorum
Şiirin saglam karekterli
oldukca hoş anlatımlı
melek kadar saf ve tamiz
duygularla yazılı kutlarım
salim erben