selvi boylu şiir
ey! zalim insanoğlu, durma öyle hür el; bağır bağır ve o her çığlık, bin el
delice aşk kalp kırıklığı, o sevgi paylaşıldıkça büyür, kalk ayağa ve dikel
haydi! dünyalı, öksüz filistinli çocuklar, mazlumlar için, dayanışmaya gel
o yitik çocuklar öldü-birer birer, analar ağlıyordu, kanayan gözyaşları sel
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Tutsak kalemin isyanı...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta