Hz. Ebû Bekir (r.a.)
Adını sevdiğim Ebû Bekir, Habibimin sağ kolu,
Kıvırcık saçlı, selvi boylu, güvenci Resûl’e kopkoyu.
Can Ahmed’in sadık dostu, dostluğu öğreten,
İlle de Vuslat
Gel Ey Sevgili, doğ yine gönüllere her dem;
Sensizlik boynumuzda, gerdan diye süslenen.
Gel Ey Sultanım, aç yine yüreklerde serdem;
Sensizlik kulaklarda, Ezan diye dinlenen!
✨ İman Nimeti ✨
Körler ülkesinde ayna satarsın,
Gönüller aynadır, güneş ararsın.
Aslını görünce, nefse çatarsın,
Kalplerin nurudur, iman nimeti.
Kavuşacağım sana
Aşk bir emanettir, gönüller sandikta kilitlenmez,
Solmuş kalplerde sevdalar filizlenmez.
Aşığa darağacı kurarlar, imtihansız aşk var mi bilinmez,
Kavuşacağım sana,
🌙 Mevlid Kandili
Ümmet gece gündüz, salevât çeker,
Gönle düşen nurdur, Mevlid Kandili.
Kullar Berât ister, geceyi bekler,
De Hele
Yıllarca bekleyip, özledin mi hiç?
Gönlünde umudu gizledin mi hiç?
Yarini uzaktan izledin mi hiç?
Sevgi nedir, ne değildir, de hele.
Nazlanma Sevdiğim
Çile çekmeyince aşka varılmaz
Mecnun’a “Sevdin mi?” diye sorulmaz.
Seven, sevdiğine böyle darılmaz,
Nazlanma sevdiğim, gel barışalım.
Nefsim, senden çektiğim ne?
Geldim geleli dünyaya,
Nefsim, senden çektiğim ne?
Gideceğiz biz Hûdâ’ya,
Nefsim, senden çektiğim ne?
Bu masal da böyle hicranla biter,
Vuslatsız âşıklar vedayla gider.
Hayalin, hatıran düşlere göçer,
Kurşuna gerek yok, öldürdün beni.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!