Herkez ettiğini kendine eder!
Devran döner bulur sahiblerini.
Ağlatırsan zalim! mazlum yürekler,
Sahi anne, dostluk neydi?
Gerçekten bu kadar basit miydi dostluk?
Dostluk; dost dediğinin derdiyle dertlenmek değil miydi? Kalbinin en ücra köşesinde bile onun acısını hissetmek, onunla aynı gökyüzünü paylaşırken aynı yağmurda ıslanmak değil miydi?
Erenler Meclisi
Gir Erenler meclisine,
Gör Allah’a âşıkları.
Cennette gezercesine,
Ey özgür Filistin,
Dilimizdeki düğümleri seninle çözelim,
Hakikatin kelâmını birlikte söyleyelim.
Ey özgür Filistin,
Ellerimizdeki kelepçeleri kıralım,
Visal Bekler Mahşeri
Yanık tövbelerin ağıtlı yakarışlarını dinliyordu dışarıda huu çeken rüzgar...
Katran karası özler, savuruyordu gözyaşlarını Medine-i Münevvere’ye...
Nedamet hırkasına bürünmüş gönüller dergâhına kanat çırpıyor,
Nurûl-alâ nûrun menzilinde çırptıkça kâinat, senin yokluğuna ağlıyor Efendim.
Tüm sevgiler muhabbetine sarılmıştır benlikler, yok olur.
Cürümlerle üşüyen bedenler, ene’yi unutur, muhabbet ummanında kaybolur.
Ömür sayfaları dökülürken birer birer,
Zaman yokluğunun resmini çizer.
Hayy’lar yükselir, hasrete gebedir özlemler.
Güneş tebessümünü saçarken âleme,
Gökteki hilal gözyaşlarına mâtem tutar zifiri gecede.
Aşıklarının düğünü var havzı kevserin eşiğinde,
Şimdi mevsim sensizliğin ötesinde Efendim...
GÜL BERCESTEME...
Özümden süzülenler dökülürken kalemde,
Gurbet İçinde Gurbet
Vefasıza küsüp de yakma tüm gemileri,
Gün olur devran döner, onlar da anlar elbet.
Halden Bilen Bulunmuyor, Arkadaş
Herkesin derdi birbirine ağır,
Herkes, birbirinin derdine sağır.
İster yan, ister sus, istersen bağır,
Halden bilen bulunmuyor, arkadaş.
Dünyâya geldi Âdem, ağladı Âdem için;
istiğfar-i kebir ile, ağladı Âdem için…
İnsanlığın babası ata deyu bilindi;
Taştı rahmet deryası günahları silindi.
HEY GiDi ZALiM GURBET
Hayallerim doğarken özlemlerim kanıyor
Umutlarım batarken ciğerlerim yanıyor
Yıllarım sabrederken hasretleri anıyor
Hey gidi zalim gurbet bitersin bir gün elbet!
Hiçlik makâmı
İlim, ateşten deniz; ahlâk onun cilâsı,
Ateşle su misâli, küfür onun belâsı.
Hiçlik makâmında kul, okununca selâsı,
Şâirler, bülbüllerin dost meclisin alâsı.




Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!