Selma Doğan Şiirleri - Şair Selma Doğan

Ağlasam kimseler duymaz sesimi
Gecelere saklarım göz yaşlarımı
Bazen gökyüzüne bakıp
Dalarken hayellere
Tek tek sayarım
Kayıp giden yıldızları

Bu güne kadar dalından hiç gül koparmadım.
Dikeni canımı acıtır diye degil ben onun canını acıtırım diye Benim canımı acıtanlar çok oldu.
Yinede onlardan nefret etmeyi hiç düşünmedim.Aksine en degerli kendimin oldugunu bana fark ettirdikleri için onlara teşekkür borçluyum.
Ateşte kaynayan suyun içine düştügümde beş yaşındaydım. Acının ne oldugunu ilk o gün anladım.
O acılar unutulmaz zannederdim.İnanın bana ruhsal olarak çekilen acılar daha derin izler bırakıyor.
O yara izlerini gördükçe yandıgım o günü hatırlıyorum.

Adı olmayan, yüzü olmayan, sadece ben de saklı.
Hayallerimde büyüttüğüm.İsimsiz sevdamı.
Ben düşündüm ben sevgiyle taşıdım onu.
Yorgun yüreğim kırık kanatlarımla.

Tek bir gün bile şikayet etmeden.

Sen istersen rüzgarın sesini
Şarkıymış gibi dinlersin.
İstersen rüzgarın sesini
Ninni gibi dinler.
Ya da saçlarını dağıtıyor diye
Kızar küfür edersin.

Geçer yıllar ardı ardına.
Mevsimlere aldırmadan.
Rüzgar da acımasızdır.
Tek bir yaprak
Bırakmaz dalında.

Ben olman lazım beni anlayabilmen için.
Benim baktığım gözle görmelisin dünyayı.
Bazen içinde fırtınalar kopan bir rüzgar.Bazende içindeki çocuğu saklamaya çalışan bir insan.
Adı yok kendimi tarif etmemin
. Sevdimmi tam sever adam gibi severim.
Kin gurur ve öfke bunların hiç biri yoktur içimde kırıldımmıda kapatırım kalbimin kapılarını anahtarınıda vermem kimsenin eline.

Hasretinde sakladım gecelerimi bazen sessizliğinde kayboldum zamanın.
Kaç gecenin sabahında günün ilk ışıklarını izledim.Hep bir ümit vardı içimde belki belki yarın dediğim.Her seferinde Hiçbir şey olmamış gibi sıkı sıkı sarılırdım hayata bilirdim bir gün beni görecek.verecek yaşamın tüm güzelliklerini Kimi zaman sevmek korkuturdu beni ne zaman birini çok sevsem kayıp giderdi avuçlarımın arasından hiç yaşanmamış gibi
O yüzden sevgiye hep hasretlik vardı içimde özlerdim sevgiyi ne yazıkki kimse benim gibi sevmezdi.
Ağlamayı hiç sevmezdim ne zaman ağlasam fazla uzun sürmez sonunda bir tebessüm belirirdi dudaklarımda
işte o zaman unuturdum her şeyi
Hayellerim vardı gerçekleştiremediğim.Ve daha halen gerçekleşecek diye umutla beklediğim.

Günün ilk ışıklarıyla uyanıyorum sabaha.
İlk gördüğüm sen oluyorsun.
Önce bir tebessümle selamlıyorum seni sonra soruyorum.Bu gün ne yapacağız diye sende aynı soruyu bana soruyorsun.Ben sevgiyle yanağını okşuyorum iyiki sen varsın diyorum.Ve gülüyorum.
Biliyormusun ben seni çok seviyorum.Sen olmasaydın ben ne yapardım bunu bilemiyorum.
Sonra aklıma bir şey geliyor.Koşuyoruz deniz kenarına elime taşlar alıyorum. İçimde ki bütün kızgınlıkları fırlatıyorum taşlarla birlikte denize sırf kimsenin kalbini kırmamak için öfkemi böyle alıyorum.Sen dur diyorsun yapma böyle bak balıkları korkutuyorsun.
Haklısın diyorum.Eve dönerken dallardaki çiçekleri inceliyorum.bir tül kadar ince ve gözlerim bu güzellikleri gördüğü için şükrediyorum.Beni yaradan rabbimi kalbimle selamlıyorum.

Sen içimde büyüttüğüm bir sevda
Bir kahramansın gerçekte olmayan
Sen yoksun aslında
Sadece hayallerimde var olan
Sen hiç olmamıştınki zaten
Ben büyütmüştüm seni yüreğimde

Sonu yok bu sebebsiz ayrılıkların. Mutlaka bir sebebi olmalı.
Seviyorsa gönlün başka sevdalara kapatmışsan kalbini dünya ve yeryüzü arasında eziliyormuş gibi hissediyorsan kendini o zaman bu ayrılık niye sevmek niye bu kadar çok korkutuyor seni.
Aşka ceza veremessin aşka ceza vermek istiyorsan eğer buna sen karar veremessin.
Sevgiyi mahkum edemessin kalbinde
Aşkın acısı hiç bir şeye benzemez parçalar yüreğini.
Birden ölmessin yavaş yavaş öldürür seni.