Son sözü seven söyler
Giden daima kaybeder
Biz aşkı mevladan öğrendik
Ne yapsın gariban kader
Aşkın yarası derin olur
Özlerim belki seni arada
Bazen gözlerini
Bazen gülümsemeni
Bazende tenini
Aldırma sen bana
Arada çıkarım karşına
Yeteri kadar sevmedi hiç kimse beni
Kimse sıkıca tutmadı ellerimi
Kimse bağıra bağıra söylemedi ismimi
Hak etmedim belki bunların hiç birini
Ama bir umut dedim belki
Belki dedim sever beni biri de delicesine
Yalnızlık kusuyorum
Kimse gelmeyecek biliyorum
Ama insan bekliyor işte
Beklerken bir umut içinde
Sigarasını yakıyor gelecek biri diye
İnsan bekliyor işte
Yıllar bana insanlara güvenmemeyi öğretti
Her yeni tanıdığım kişi ben farklıyım dedi
Aslında tek fark bedenleriydi
Zaman geçti, yıllar bitti
Her gelen bir gün arkasına bakmadan gitti
Artık yoruldu bedenim, kalbim tükendi
Ben hep bir boşluk içindeydim şu dünyada
Boş konuşmalar
Boş sokaklar
Boş sayfalar…
Ama hep hayata dolu yanından bakmaya çalıştım
Seninle tanışmış olmam
Geceleri neden uyuyamıyorsun diye sordu herkes bana
Hep farklı yalanlar söyledim tüm dostlarıma
Bazılarına yalnızlıktan
Bazılarına karanlıktan
Bazılarına da hastalıktan…
Hiçbiri bilmiyordu ama
Gözyaşı kurumamıştı daha tenimde
Ben en çok seni sevmiştim
Senden habersiz
Senden ümitsiz
Bedenim aşka yenik düşmüştü yokluğunda
Bir tek bana huzur veren sendin aslında
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!