Selçuk Mutlu Şiirleri - Şair Selçuk Mutlu

İncinen ben mi sandın? Bil ki ruhumdu!
Her bir cümlen kalbime damlayan mumdu!
Hercai hevesler mi senin umurundu?
Acı değil bu bendeki, sanki vurgundu!

Görülmez elbette ki gönül yarası!

Ah İzmir! Söyle güzelliğinin sırrı nedir? Söyle sevdaya can veren şehir söyle! Taşın toprağın neydendir?
Öylesine yetersiz ki kelimeler. Ne şiirler, ne romanlar, ne türküler yetemezler! İçimdeki minneti zerre tasvir edemezler...
Ey aşkın bağrında hayat bulduğu şehir. Ey İzmir! Bir Meleğin Dünya'ya Hak'tan gelmesi nedir? Söyle hangi sevabın sebebi hikmetidir? Söyle bu faniye bu mükafat nedendir?
Yada bırak bunları söyle bu can, bu yürek senin için ne yapmalı? Eğilsem öpsem mesela taşını toprağını, suyundan içsem seni, seyretsem denizini, secde etsem Rabb'ime sayıklasam ismini... Söyle ey özel şehir bir teşekkür eder mi? Söyle aşkımın şehri, söyle bunlar yeter mi? ...
"Selçuk Mutlu"21.07.2015

İnsanoğlu tuhaftır biraz, anlayabiliyorum aslında. Fakat yinede anlam veremiyorum işte bazı şeylere...
Hani herkes bir şeyler bekler ya hayattan, en realistimizin bile bir beklentisi vardır ya yarınlardan. Kimi ev ister mesela, kimi araba, kimi bir yudum suya hasrettir, kimi bir sevgili ister her koşulda yanında...
Sahi tabiatımız böyle değil mi? Hangi koşul altında yaşarsak yaşayalım, ister zengin olalım, ister fakir olalım; aşk vardır her daim hayallerimizin baş köşesinde ve paylaşmak yarınları bir eşle... Öyle ya; sadece mal-mülk paylaşılmaz hayatta, tebessüm paylaşılabilir, mutluluk paylaşılabilir, bir yastık paylaşılabilir, acı paylaşılabilir, hüzün ve göz yaşı paylaşılabilir mesela. Hatta ve hatta yokluk dahi paylaşılabilir; aşkın cezbedici sarhoşluğunda....
Velhasıl herkesin vardır hayallerini süsleyen bir kadın yada bir adam. Kimi karaktere odaklıdır, kimi görsele, kimi davranışlara, kimi samimiyete ama herkesin vardır işte bir beyaz atlısı hayal dünyasında...
İster 21. yüzyıl olsun ister 51. yüzyıl fark etmez, insanoğlu var oldukça; aşka kurulan hayaller de hep aynı minvalde kalacaktır bir şekilde. Ki zaten 21. yüzyıl ironisi de tam bu noktada başlamakta ve insanoğlunun tuhaflığı, akıl almaz bir şekilde baş göstermekte...
Bunca hayalin, beklentinin içinde, umulmadık bir anda, umulmadık bir şekilde çıkabiliyor karşısına insanın, hayallerini süsleyen o eşsiz sevda ve evet bu hala mümkün bir şey 21. yüzyılda da...

Hurkat yahut istihmak, ne dersen de adına
Aşk uğruna zehrini şerbet sanıp içtim ya
Lokman Hekim gelse dahi mümkün olmaz iştifa'
Hayy-ı meyyit olana kâr eder mi hiç şifa

Hüsn-ü zanna kapılma eden bulur sonunda

Yine o duygu sarmalıyor her yanımı... Sanki gökyüzünde bir yerdeyim ve seyre daldım, ruhumun gölgesinde akıp giden insanları. Her kafadan bir ses adeta... Birinin derdi diğerinden bambaşka.
Hani desem ki her şey çok anlamlı... Ama hayır! Her şey yitirmiş galiba anlamını.
Günübirlik hevesler, idealsiz yaşamlar ve samimiyetten uzaklaşmış insanlar, yalanlarla süslemişler küçük dünyalarını ve afili cümlelerin ardına saklamışlar sıradanlaşmış yaşantılarını...
Oysa ne kadar kolaydı bir amacın ardında koşmak mesela, mesela dürüst olmak, samimi bağlar kurmak insanlarla. Değer vermek mesela; insanlığa ve cümle yaratılmış mahlukata...
Sahi bu kadar zor mu gerçekten başarmak yaşamayı insanca...
"S.M"-23.02.2015

Buz mavisiydi düşlerin senin, bense güneş sarısı hayallerin peşinde
Kim bilir, bir olsaydık belkide yeşillenebilirdik bir sevda ikliminde
Lakin sen; yanmaktan, ben; donmaktan korkmuştuk, günün birinde
Ayırdık yollarımızı. Ve yeşile yer vermedik kaderin bizli tuvalinde
"S.M"-10.03.2015