Selçuk Mutlu Şiirleri - Şair Selçuk Mutlu

Hasretin rengi maviymiş meğerse...
Mesela ne zaman ilişse gözüm gökyüzüne...
Yada ne zaman kıyısına varsam,
Baksam şu uçsuz bucaksız denize;
Dalıp giderim öylece...
İki damla yaş süzülür yanaklarımdan sessizce.

Rengini senden alırken deniz ve gökyüzü; İzmir'de Kordon olmak vardı, Kordon'da rüzgar, rüzgarda yaprak mesela... Martılar adını zikrederken aşıklara; İzmir olmak vardı şimdi ayaklarının altında, toprak kokmak yağmurundan sonra mesela... İzmiri yaşayamamak; hüzzam bir beste olmakmış dudaklarda, Kordon'da, bir mızıkada... "S.M" - 28.10.2013

Kolay olsaydı şayet her şey, adı aşk olur muydu sence? Düşünsene; Kerem’in Aslı’ya, Ferhat’ın Şirin’e, Mecnun’un da Leyla’ya kolay olduğunu… Zoru sevmek değil miydi aşk, şikayet etmemek, göze almak ve yorulmamak? Kapat gözlerini ve yaşamayı dene… Özlem yok, beklemek yok, hayal kurmak yok… Adına aşk diyebilir miydin yine de? "S.M"-14.09.2013

Özlemin acımadan dağlarken yüreğimi; bir düğüm ki boğazımda, susturur sözlerimi...
Ey sevgili biliyorsun değil mi? Susmak; sana aşığım demenin, en gerçekçi biçimi....
Haykırırken gözlerim sessizce sevgisini, bir yangın ki yüreğimde kül eder bedenimi...
Şimdi meczup misali susarken kederimi, anlıyorsun değil mi? ne denli sevdiğimi...
"S.M" - 02.12.2013

Alıp başımı gitmek istiyorum bazen kendimden. Yüreğimi almak avuçlarımın arasına, kapı kapı dolaşmak Masal Diyarlarda ve Kül Kedisini bulmak sonunda. Ve seyre dalmak yüreğimin sahibini, Huzur Ülkesinin Prensesi der gibi. Elbette Prens olmak değildi mesele, Prensese sahip olmak sadece ve şükretmek Yaratan'a, aşk Onu bulmak değil mi neticede? Yada Onu görebilmek bir çift gözde? "S.M"-15.19.2013

Üşürüm sen gidersen semtimden, cihan yansa alev alev ne çare.
Kaybolurum sokaklarda mesela, sen göstermez pusulalar biçare.
Gözlerimi mühürledim gözünle, sen görmezse gözler benim neyime
Gel sevgili gel yalnızca sevgiyle, sen olmayan aşk ölümdür gönlüme... "S.M" - 02.11.2013

Zerre kıymetin olmaz çok seversen birini
Umursamaz tavırlar, özensizdir sevdalar
Kime aşkla bakarsan, incitir bak kalbini
İçi boş zavallılar, ciddiyetten ne anlar...
"S.M" - 04.11.2013

Takvimler 6 martı gösteriyordu, günlerden cumaydı, sabah ezanına karışmıştı bir bebeğin ağlaması ve ben gelmiştim nihayetinde dünyaya... Şimdi anlıyorum ağlamama neden olan o tokatın hikmetini. Mesaj açıktı "Hayat bu! Beklemediğin anda beklemediğinden yiyeceksin tokatı."
İyiki doğdum mu bilemem ama iyiki yemişim diyebilirim o ilk tokatı...
"S.M"-06.03.2015

Neden zaman zaman ruhumuzu bir bunalmışlık hali sarmalar? Çok düşündüğümüz için mi bir şeyleri? Ya da çok önemsediğimiz için...
Yoksa bu durum, kırılan hayallerin ve tükenen umutların bir belirtisi midir sadece?
Sahi ne kadar inkar etsek de kuruyoruz değil mi adına hayal denilen şeyleri, olmayacak bir zamanda, olunmaz biçimlerde?
Neden yanlış şehirlerde arıyoruz masal diyarların kapısını? Neden her masalda bir Prens, bir Prenses olur, finalde kavuşulur ve her masalın sonu muhakkak mutlu olur zannediyoruz içten içe..
Ruhumuz mu çok aç sevgiye? Yoksa sadece inanmak istemenin bir tezahürü müdür bu?
Peki ya korkulan olur ve umutlar gerçekten tükenirse ne olur? Bırakırsak mesela artık hayal kurmayı? Barındırmazsak yüreğimizde, sevdaya dair kıpırtıları? .. Daha mı yaşanılası olur dünya? Yoksa kaybeder miyiz bu defa bizi biz yapan her şeyi?

Eskiden farklıydı bazı şeyler...
Mesela küçük şeyler, büyük mutluluklar yaratırdı yüreklerde.
Ve her ne kadar aksini düşünseniz de insan daha değerliydi eskilerde.. Samimiydi mesela, sıcaktı davranışlar...
Komşuluklar başkaydı, arkadaşlıklar başka, ilişkiler bambaşka...
Hoş görü vardı, iyi niyet vardı ve günü birlik değildi sevdalar...
Sahi sevdalarda farklıydı o zamanlar. Kolay da değildi üstelik. Aylarca mektuplaşılırdı öncesinde. Sonra yan yana gelinirdi ama öyle sarmaş dolaş, el ele, diz dize değil. Arada mutlaka bir insan kadar mesafe olurdu... Tuhaf gelecek size ama daha samimi ve daha gerçekti göz göze gelindiğinde hissedilen sevgi. Ki öyle üç beş günlük bir şey de değildi, yıllarca sürüp giderdi... Bir çokları evlendi mesela, boyları kadar çocukları var. Üstelik mutlular da...